Sarah Winnemucca

1883: Over de oorzaken van oorlog tussen Paiute en Blanken

Sarah Winnemucca (circa 1844-1891) trad tijdens de Paiute-oorlogen in de jaren zestig op als legertolk en vredesonderhandelaar; in haar tienerjaren had ze Engels, Spaans en drie indiaanse talen geleerd en ze kende de gebruiken van Paiute en blanken. Na de oorlogen wekte ze begrip voor de rechten van de indianen door uitvoerige en kritische lezingen te geven over de indianenagenten. Onderstaand fragment is afkomstig uit Life Among the Paiutes, Their Wrongs and Claims, dat ze in 1883 onder haar naam als getrouwde vrouw, Hopkins, publiceerde. Aan het eind van de jaren tachtig gaf ze les op haar school voor indiaanse kinderen in Nevada.

“” In 1865 hadden we weer moeilijkheden met onze blanke broeders. Het was vroeg in de lente en we verbleven in Dayton (Nevada) toen soldaten in die plaats halt hielden en tegen enkelen van mijn volk zeiden: ’jullie hebben vee gestolen van de blanken bij Harney Lake.’ Zij zeiden ook dat ze iedereen zouden vermoorden die hun in de weg liep, mannen, vrouwen en kinderen…. De dagen daarna waren erg triest, want, beste lezers, deze soldaten waren slechts 60 mijl verderop naar Muddy Lake gegaan, waar mijn volk toen woonde en viste en niemand enig kwaad deed. De soldaten reden naar het kamp en vuurden erop los en vermoorden bijna iedereen die daar was. Het is vreselijk om te vertellen, maar het moet gezegd worden. En het moet door mij worden verteld. Het waren oude mannen, vrouen en kinderen die werden vermoord; mijn vader had alle jongmannen bij zich om in het moeras van Carson te jagen, anders waren ook zij vermoord. Nadat de soldaten iedereen, op enkele kinderen na en baby’s die nog in hun manden lagen vastgebonden, hadden gedood, namen ze ook die gevangen, staken het kamp in brand en gooiden hen in de vlammen om hen levend te zien verbranden. Een broertje van mij werd zo vermoord. Mijn zus sprong op het beste paard van mijn vader en vluchtte. De soldaten gingen achter haar aan, maar dankzij de Goede Vader in het geestenland kon mijn lieve zus ontsnappen. Het betekende bijna de dood van mijn arme vader. Toch bleef mijn volk vredelievend…. Ongeveer twee weken later werden er twee blanken gedood bij Walker Lake door enkele leden van mijn volk en er werden natuurlijk soldaten gestuurd uit Californië, er arriveerden talloze compagnieën. Zij achtervolgden mijn volk door heel Nevada. Door blanke kolonisten in heel het land werden rapporten geschreven dat de rode duivels hun vee doodden en door deze leugens van de blanken begon het pad dat met het bloed van mijn volk van heuvel naar heuvel en van dal naar dal is gekleurd. De soldaten achtervolgden mijn volk een jaar…. Deze rapporten werden alleen maar door de blanken kolonisten gemaakt omdat ze dan hun graan konden verkopen, dat ze anders niet kwijt konden. De enige manier voor veeboeren en landbouwers om geld te verdienen, is het beginnen van een indianenoorlog, zodat de troepen komen die vee, paarden en graan kopen. De kolonisten werden er vet van. “”

Yvonne’s indianensite

Sarah Winnemucca

circa 1844-1891